Historia
Historia marki Lambretta
Ruch uliczny we
włoskich miastach zdominowały wszędobylskie małe, bzyczące jednoślady -
skutery. Są wszędzie i jeżdżą nimi wszyscy. Przedstawiamy jednego z głównych aktorów skuterowego boomu lat 50. Lambrettę.
Aby dobrze poznać pojazd, musimy coś wiedzieć o jego twórcy. Ferdinando
Innocenti już w młodości przejawiał techniczne zdolności i przedsiębiorczy
charakter. W wieku zaledwie 18 lat założył swą pierwszą firmę. W 1922 r., kiedy
był już dojrzałym, 31-letnim mężczyzną, przeniósł się do Rzymu. W nowym
zakładzie pracował nad doskonaleniem metod produkcji rur stalowych. Po
dziewięciu latach działalności przenosi się do Lambarte - przemysłowego
przedmieścia Mediolanu. Tam powstaje fabryka wyrobów stalowych będąca podstawą
rodzącego się przemysłowego imperium Innocenti. Na przeszkodzie dalszego
rozwoju firmy staje wojna. Prawie cała fabryka w Lambarte zostaje obrócona w
gruzy.
Zaczyna się nowe życie. Po wojnie Innocenti musi nie tylko odbudować zakłady,
ale również stworzyć taki produkt, który pozwoli szybko postawić firmę na nogi.
W zniszczonym wojną kraju istniało duże zapotrzebowanie na prosty i tani środek
lokomocji. Jednoślad wydawał się idealnym rozwiązaniem, lecz na rynku działało
już wielu renomowanych producentów motocykli. Innocenti pomyślał więc o
skuterze, a za inspirację przy opracowaniu projektu posłużyły konstrukcje
lekkich motorynek używanych w czasie wojny przez spadochroniarzy. Prototyp
skutera o nazwie Lambretta został zaprezentowany w 1946 r., a więc w tym samym
czasie, kiedy koncern lotniczy Piaggio rozpoczął produkcję legendarnej Vespy.
Seryjną produkcję Lambretty - modelu A rozpoczęto w 1947 r. Oba konkurujące ze
sobą skutery od razu zdobyły dużą popularność. Niewielkie rozmiary i masa
jednośladu toczącego się na małych kółkach sprawiały, że skuter "był łatwy
do ogarnięcia" nawet dla niewprawionych w jeździe gospodyń domowych, a w
razie konieczności maszynę można było garażować nawet w mieszkaniu.
Model A Lambretty napędzał dwusuwowy silnik o pojemności 124 ccm. Trzy
biegi przełączało się nożnie, a tylne koło napędzał wał. Podstawą konstrukcji
podwozia była rama wykonana z rur o małej średnicy. Tylne koło osadzono w niej
na sztywno, a przednie prowadził prosty widelec. Resorowanie zapewniały
elementy gumowe. Rok później pojawia się nowy model B. Główne założenia
konstrukcyjne pozostały bez zmian, wprowadzono jednak wiele istotnych ulepszeń.
Jeździec mógł już cieszyć się komfortem dzięki zawieszeniu tylnego koła, oprócz
tego zastosowano ręczną zmianę biegów.
Aby zareklamować swe pojazdy, firma Innocenti podejmowała spektakularne próby
bicia rekordów szybkości. Już w
1949 r. Mario Angonoa, Orsete Brunori, Umberto Masetti i Riccardo Rizzi,
zmieniając się za kierownicą lekko zmodyfikowanej Lambretty, ustanowili 13
rekordów w długodystansowej jeździe. Te wyczyny oczywiście nie pozostają bez
echa i Lambretty sprzedają się jak ciepłe bułeczki. W 1950 r. z linii
produkcyjnych Innocenti zjeżdża dziennie 300 skuterów. Wprowadzone w tym roku
modele C i LC posuwają ewolucję skuterów Lambretta o krok dalej. Wprowadzono
nowy typ ramy z pojedynczą centralną rurą o dużej średnicy i widelec z wahaczem
wleczonym. Właśnie rurowa rama była jedną z cech, które odróżniały Lambrettę od
konkurencyjnej Vespy, której podwozie i jednocześnie nadwozie stanowiła samonośna
karoseria wykonana z blaszanych wytłoczek. Silnik Lambretty umieszczono pod
siodłem kierowcy przed tylnym kołem, a nie tak jak u konkurentki obok niego.
Dzięki temu Lembretta była lepiej wyważona, co miało pozytywny wpływ na
własności prowadzenia. Tylne koło napędzał wał, a jego obudowa pełniła
jednocześnie rolę wahacza. Bardziej luksusową wersję LC od podstawowej C
odróżniały zgrabne blaszane osłony kryjące jednostkę napędową.
Za Świat motocykli - Karol Piasecki
CIĄG DALSZY NASTĄPI
Historia Lambretty - Lambretta 125 - 150 Li II
Dane techniczne
Producent: Innocenti Soc. Generale Per L'Industria Metallurgica E Meccanica, Milano, Italia.
Ilość wyprodukowanych sztuk: 111 087 szt. modelu 125 Model 150 - 206 020 szt.
Silnik: jednocylindrowy dwusów chłodzony powietrzem o pojemności 123 cm3, średnica x skok 52 x 58 mm (125) i 148cm3, 57 x 58 mm (150).
Moc: 5.2kM przy 5,200obr/min (Li 125)i 6.5kM przy 5,300obr/min(Li 150)
Stopień sprężania: 1:5,2(125) i 1:6,5 (150).
Głowica i cylinder: aluminium i odlew żeliwny.
Chłodzenie: wymuszone, dmuchawą.
Iskrownik Pradnica: Filso, Ducati lub Dansi magneto.
Zapłon: 22 - 24 stopni przed górnym zwrotnym punktem, albo inaczej 32 - 33 mm po obwodzie magneta.
Świeca: Bosh 225-240 z długim gwintem.
Szczelina przerywacza: 0,35 - 0,45 mm
Gaźnik 1960: dell'Orto MA18BS5 (125), dell'Orto MA19BS5 (150).
Gaźnik 1961: dell'Orto MA18BS7 (125), dell'Orto MA19BS7 (150).
Starter: roruch nożny.
Olej skrzyni biegów: Agip-Energol SAE 90, 600cm3.
Olej przekładni tylnej: ---
Mieszanka: 2%.
Sprzęgło: wielotarczowe, mokre.
Przekładnia: 4 - biegowa z reczną zmianą.
Przeniesienie napędu: podwójny łańcuch.
Rama: spawana z rur stalowych.
Instalacja elektryczna: 6 Volt bez akumulatora (125), 6 Volt z 8 amp. akumulatorem (150).
Zawieszenie przednie: koło wleczone, wahacz.
Zawieszenie tylne: wahacz za który sluży obudowa łańcucha napędowego, podparty amortyzatorem.
Koła: dzielone felgi, ogumienie 3,50 x 10 Pirelli lub Ceat.
Ciśninie ogumienia: 0,9 atm przód, 1,25 atm tył.
Hamulce: bębnowe.
Cieżar (bez paliwa i wyposażenia): 104 kg (125) i 105 kg (150).
Zużycie paliwa: 2,1 l/100 km (125), 2,2 l/100 km (150).
Pojemność zbiornika: 8,5litra.
Prędkość maksymalna: 75-77 km/godz (125), 84-86 km/godz (150). Inne źródło podaje: 68-70 km/godz (125), 78-80 km/godz (150).
Cena: 132 000 lirów (125), 150 000 lirów (150).
Rys historyczny
Innocenti wyprodukował 111 087 sztuk Li 125 II, numery seryjne ramy rozpoczynały się od 700 001. Oraz 206 020 sztuk Li 150 II (162 040 szt. wyprodukowane we Włoszech, 43 980 szt. wyprodukowane w Indiach, Brazylii, Chile i Argentynie), o numerach ramy rozpoczynających się od 800 001. Tessera podaje, że dla tych 162 040 sztuk wyprodukowanych we Włoszech, numery seryjne rozpoczynały się od numeru 900 001.
Produkcje rozpoczęto w październiku 1959 roku, a zakończono w listopadzie 1961 roku. Można zatem powiedzieć, że Li schodziła z linii przez 3 + 12 + 11 = 26 miesiecy. Dzieląc przez 26 ilości wyprodukowanych skuterów, wychodzi prawie 4,3 tys. sztuk na miesiac (125) oraz prawie 8 tys. sztuk na miesiąc (150). Razem wyprodukowano ponad 317 tys. sztuk tego przepięknego modelu.
Wersja 125 oferowano jedynie w 2-tonowej szarości (kolor podstawowy był jaśniejszy, a wykończenie ciemniejsze). Modele 150 były dostępne w dwukolorowym wykończeniu; podstawowym kolorem był szary ale osłony silnika, osłona kierownicy i pas przodu w którym mieścił się reflektor, malowano na: niebiesko, czerwono, zielono, pomarańczowo, żółto i w kolorze "coffee". Serię 2 cechował reflektor wbudowany w osłonę kierownicy. Ulepszenia dotyczyły także silnika. Z modelu Li II wywodzi się model T.V. W większości Li II dostarczane były z osobnymi siedzeniami dla kierowcy i pasażera. Później w standardzie montowano jedno podwójne siedzenie.
Modele 125 / 150 Serii II okazały się najlepiej sprzedającymi się skuterami w historii firmy Innocenti. Rekordowa wielkość produkcji wynosila 74 sztuki na godzinę. Ciekawostką jest to, że te modele jeżdżą na mieszance 2%, ale Innocenti, poprzez swoich dealerów zalecał mieszankę 5%. Tak na wszelki wypadek ...
To tyle co do Serii II.
Lata produkcji: 1959 - 1961
- Skutery członków LCP Zapraszamy do galerii przedstawiającej skutery Lambretta będące własnością człnków klubu LCP , prezentowane na róznych zlotach polskich...
- Cel Lambretta Club Polska Celem istnienia LCP jest integracja polskich miłośników i posiadaczy klasycznych i zabytkowych skuterów LAMBRETTA. Wiemy, że jest na terenie...